To dream the impossible dream
To fight the unbeatable foe
To bear with unbearable sorrow
To run where the brave dare not go To right the unrightable wrong
To love pure and chaste from afar
To try when your arms are too weary
To reach the unreachable star This is my quest
To follow that star
No matter how hopeless
No matter how far To fight for the right
Without question or pause
To be willing to march into Hell
For a heavenly cause And I know if I'll only be true
To this glorious quest
That my heart will lie peaceful and calm
When I'm laid to my rest And the world will be better for this
That one man, scorned and covered with scars
Still strove with his last ounce of courage
To reach the unreachable star ... ขอฝันใฝ่ในฝันอันเหลือเชื่อ
ขอสู้ศึกทุกเมื่อไม่หวั่นไหว
ขอทนทุกข์รุกโรมโหมกายใจ
ขอฝ่าฟันผองภัยด้วยใจทะนง
... จะแน่วแนวแก้ไขในสิ่งผิด
จะรักชาติจนชีวิตเป็นผุยผง
จะยอมตายหมายให้เกียรติ์ดำรง
จะปิดทองหลังองค์พระปฏิมา
... ไม่ท้อถอยคอยสร้างสิ่งที่ควร
ไม่เรรวนพะว้าพะวังคิดกังขา
ไม่เคืองแค้นน้อยใจในโชคชะตา
ไม่เสียดายชีวาถ้าสิ้นไป
... นี่คือปณิธานที่หาญมุ่ง
หมายผดุงยุติธรรมอันสดใส
ถึงทนทุกข์ทรมานนานเท่าใด
ยั่งมั่นใจรักชาติองอาจครัน
... โลกมนุษย์ย่อมจะดีกว่านี้แน่
เพราะมีผู้ไม่ยอมแพ้แม้ถูกหยัน
ยังคงหยัดสู้ไปใฝ่ประจัน
ยอมอาสัญก็เพราะปองเถิดผองไทย | 
